Τα φύλλα που πέφτουν
παίρνουν μαζί τους το λίγο φως που είχε απομείνει
στην άκρη των ματιών σου
Ύστερα στροβιλίζονται γύρω από μία ξεχασμένη πραγματικότητα
που κάποτε άξιζε, αλήθεια, πολύ
Μα όταν αγγίζουν το έδαφος
όλα γυρνούν στη μνήμη
Το δάκρυ φτάνει ως την άκρη των ματιών
Αλλά είναι αργά για να κυλήσει
3 comments:
Τις καλημερες μου...πολυ ομορφο...
και ποιήτρια, ευχαριστώ για το απόσπασμα
είσαι στην αγαπημένη μου πόλη
φιλιά στέλνω στον τάμεση... και καλημέρες!
@ preza tv: ευχαριστώ πολύ!
@genna: δεν είμαι πια στην αγαπημενη σου (και μου)πόλη!από δω και πέρα μπορείς να στέλνεις τα φιλιά σου στον Ααρ! καλή σου μέρα!
Post a Comment