07/05/2008

Ο μονόλογος του πουλιού που ξέχασε ότι μπορεί να πετάξει

Είμαι ένα πουλί και, σαν όλα τα πουλιά, πετάω. Αυτό μου 'μαθαν να κάνω από όταν βγήκα από το αυγό και αυτό κάνω. Δεν το σκέφτομαι και δεν το θεωρώ κατόρθωμα. Ή μάλλον δεν το θεωρούσα. Μέχρι που γνώρισα το δέντρο.

Πετούσα, που λες, αμέρημνος την περασμένη άνοιξη και είπα να ξαποστάσω λίγο. Βρέθηκα σε έναν κήπο και κάθισα στο κλαδί ενός μεγάλου δέντρου. Ήταν μεγάλο και επιβλητικό και -αν και με φόβιζε λίγο- χρειαζόμουν ξεκούραση και έτσι δειλά-δειλά κάθισα στην άκρη του μεγαλύτερου κλαδιού του. Αρχίσαμε να μιλάμε αμέσως, στη γλώσσα που μόνο δυο πλάσματα απαλλαγμένα από προσδοκίες ξέρουν να μιλούν. Δε θυμάμαι ακριβώς τι λέγαμε, σε εκείνη την πρώτη μας συνάντηση, ξέρω όμως ότι ένιωθα όμορφα και όταν καληνύχτησα το δέντρο ήξερα ότι θα επέστρεφα κάποια στιγμή. Όπως και ήξερα ότι θα το βρω εκεί, να με περιμένει.

Γύρισα ύστερα από μερικές μέρες. Οι ιστορίες του με συνέπαιρναν, δεν χόρταινα να το ακούω. Δεν είχα φανταστεί ποτέ πόσο διαφορετικός είναι ο κόσμος όταν δεν τον βλέπεις από ψηλά, όταν δεν είσαι σε συνεχή κίνηση. Δε φαντάστηκα ποτέ πόση δύναμη χαρακτήρα θέλει να βλέπεις τα πάντα να κινούνται γύρω σου κι εσύ να ξέρεις ότι έχεις ρίζες και κίνηση θα σήμαινε θάνατος. Δεν είχα αναλογιστεί την ομορφία που κρύβεται στις λεπτομέρειες. Σε ό,τι δεν μπορώ να δω από ψηλά.

Και οι δικές μου όμως ιστορίες σε συνέπαιρναν. Όλοι τα μέρη που είχα δει, όλα τα άτομα που είχα γνωρίσει, η ικανότητά μου να λέω "αντίο" ξέροντας πως μάλλον θα είναι το τελευταίο. Η αλλαγή και η κίνηση πάντα σήμαιναν κίνδυνο για σένα και ποτέ δεν είχες φανταστεί πως για κάποιον άλλον ήταν η καθημερινότητα και ο τρόπος ζωής του.

Συζητούσαμε για μέρες, χρόνια ή μήπως λεπτά; Ο χρόνος περνά διαφορετικά όταν είσαι ερωτευμένος. Και όσο άκουγα το δέντρο να μου μιλά για τη ζωή του, τόσο αποστρεφόμουν τη δική μου και σκεφτόμουν πως ίσως να υπάρχει και άλλος τρόπος για μένα, ίσως να μην είμαι υποχρεωμένος να πετάω για πάντα, ίσως-τελικά-να ανήκω στη γη. Και σιγά σιγά -ασυναίσθητα- άρχισα να μαδάω τα φτερά μου και αποφάσισα να μείνω εκεί με το δέντρο.

Και όσο οι μέρες περνούσαν, τόσο ξεχνούσα ποιος είμαι και από πού έρχομαι. Το δέντρο μου είχε γίνει τόσο απαραίτητο που φοβόμουν να πετάξω, γιατί ήξερα πως δεν μπορεί να με ακολουθήσει. Και σιγά σιγά ξέχασα ότι μπορώ να πετάξω.

Το δέντρο από τη μεριά του ξέχασε ότι έχει ρίζες. Κάποιες φορές μιλούσε σαν να είχε φτερά και δε μου πήγαινε καρδιά να του θυμήσω ότι δεν μπορεί να φύγει από το έδαφος. Κάποιες φορές παρασυτόμουν και ονειρευόμουν πως πετούσαμε μαζί και του έδειχνα τον κόσμο από ψηλά, τον κόσμο όπως τον έχω ζήσει. Μετά όμως ξυπνούσα και σκεφτόμουν λογικά. Εγώ μπορώ να ζήσω και στη γη, έλεγα. Είναι ο μόνος τρόπος να είμαστε μαζί και μόνο αυτό με νοιάζει.

Μέσα μου όμως ήξερα πως δεν είμαι φτιαγμένος για τη γη. Όσο και να μαδούσα τα φτερά μου, αυτά ξαναφύτρωναν και με έτρωγαν. Ήρθε μια μέρα που δεν μπορούσα πια να αγνοήσω ότι είχα φτερά. Κοίταξα γύρω μου, κοίταξα τον ουρανό και τότε θυμήθηκα. Θυμήθηκα πως έχω φτερά και πως μπορώ να πετάξω. Δεν είναι κατόρθωμα, έτσι γεννήθηκα. Χωρίς να πετάω δεν είμαι πουλί, δεν είμαι εγώ, είμαι κάποιος άλλος. Όπως και το δέντρο χωρίς τις ρίζες δεν είναι δέντρο, είναι ένα ξερό κλαδί που το παίρνει ο άνεμος από δω κι από κει.

Κι έτσι απλά, πέταξα μακριά. Χωρίς μεγάλους αποχαιρετισμούς. Χωρίς μεγάλα δράματα. Με τη γνώση ότι απλά δε γίνεται το πουλί να μένει στη γη, όπως δε γίνεται το δέντρο να πετάξει. Το δέντρο δάκρυσε καθώς έφευγα,ήταν βλέπεις ονειροπαρμένο και πίστευε ότι η αγάπη τα νικά όλα.

Εγώ είχα ήδη κλάψει αρκετά όταν κατάλαβα ότι ποτέ δε θα ξεφορτωθώ τα φτερά μου.

31 comments:

Anonymous said...

Πολυ ομορφο Μαγια...
Η αγαπη τα νικα ολα..
Εκτος ισως απο το πεπρωμενο..

heart n soul said...

what a treat:)
μια ονειροπαρμένη:)

Ivy said...

Καλημέρα, πολύ ωραία γραμμένο. Πέρασα να σου πω ότι έχεις πρόσκληση στο blog μου.

Μάγια said...

outopia: ευχαριστώ και καλωσήρθες! :)

heart: :)))

ivy: σ'ευχαριστώ, θα περάσω από το blog σου

heart n soul said...

έχετε πρόσκληση:)

Cassandra said...

Μάγια με συγκίνησες με αυτό το κείμενο. Μ'έκανες να δακρύσω. Είναι υπέροχο & πολύ όμορφα γραμμένο- μπράβο σου.

Νομίζω ότι καταλαβαίνω αυτό που προσπαθείς να περιγράψεις. Πράγματι, η αγάπη δεν τα τα νικάει όλα. Από την άλλη καμιά φορά τα δέντρα γίνονται πουλιά & τα πουλιά δέντρα. Το θέμα είναι πως κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε και αν θα γίνει κάτι τέτοιο. Ίσως με έναν τρόπο- είμαι κι εγώ πουλί πάνω σε ένα δέντρο. Τουλάχιστον κάποιες φορές έτσι νιώθω.

Μη μαδάς τα φτερά σου. Τα δέντρα έχουν ανάγκη από πουλιά να κάθονται πάνω τους & να τους μιλάνε. Και τα πουλιά έχουν ανάγκη να κάθονται πάνω στα δέντρα για να ξαποσταίνουν.

Μάγια said...

cassandra, χαίρομαι που σου είπε κάτι το κείμενό μου.

αυτό που λες, ότι κανείς δεν μπορεί να προβλέψει πότε και αν θα γίνει κάτι τέτοιο, αυτό είναι που με απογοητεύει και που μου δίνει κουράγιο ταυτόχρονα. if that makes sense!

καλό π/σ/κ, φιλιά :)

ΕΛΕΝΑ said...

Απόλαυσα έναν ακόμα υπέροχο μονόλογό σου:)
Ξέρω πολλά πουλιά που αναγκάστηκαν να γίνουν δέντρα και νοιώθουν βαθιά δυστυχισμένα και άλλα που αποφάσισαν να μην αγνοήσουν τα φτερά τους και νοιώθουν επίσης δυστυχισμένα. Θέλω να πω ότι και στις δύο περιπτώσεις θα υπάρξει πόνος. Το θέμα είναι πόσο πολύ αγαπάς το κλαδάκι σου ή την ελευθερία σου.Η σωστή επιλογή σου νομίζω θα μετριάσει τον πόνο:)

Μάγια said...

έλενα σ'ευχαριστώ για αυτά που γράφεις, να είσαι καλά! :)

"ζαχαρούλα.." said...

πολύ όμορφο.. συγχαρητήρια!!!

καλό ΣΚ!!!!!!!!!!!!!!!!

Marios said...

Καλημέρα,καλή εβδομάδα.
Είναι σκληρή η πραγματικότητα μερικές φορές.

Μάγια said...

ζαχαρούλα, σ'ευχαριστώ!

μάριε, καλή εβδομάδα και σε σένα!

faraona said...

Εξαιρετικο κειμενο .
Μπραβο!!!
καλησπερα.

Cassandra said...

Η Έλενα έχει δίκιο... είτε τα πουλιά γίνουν δέντρα, είτε αφήσουν το δέντρο πίσω τους & πετάξουν, δεν υπάρχει σιγουριά πως αυτό που θα επιλέξουν είναι το σωστό. Είναι πολύ οδυνηρό μερικές φορές να μην ξέρεις ποια είναι η 'σωστή' λύση.

"ζαχαρούλα.." said...

καλησπέρα!!!!!!!!!!!!!!!

"ζαχαρούλα.." said...

καλημέρα καλή μου!!!!!!!!!!

"ζαχαρούλα.." said...

καλό μήνα... καλό καλοκαίρι καλή μου!

Ivy said...

Διάβασα σε ένα πόστ στο Hungry ότι έλεπεις και τώρα γύρισες. Περιμένουμε να ξαναγράψεις. Καλωσόρισες.

"ζαχαρούλα.." said...

καλησπέρες.........

"ζαχαρούλα.." said...

καλέεεεεεεεεεε.. που είσαι????????????????????

Juanita La Quejica said...

Καλές Διακοπές στην Ελλάδα Μάγια. Να περάσεις όμορφα!

Ivy said...

Μάλλον θα είσαι διακοπές. Καλή ξεκούραση.

"ζαχαρούλα.." said...

καλό μήνα!!!!

φιλάκια...!!!!!

"ζαχαρούλα.." said...

καλημέρα !!!!!!!!!!

εεε που είσαι??? διακοπές διαρκείας???????

"ζαχαρούλα.." said...

σου στέλνω πολλά πολλά φιλιάαααααααααααααααααααααααα!!!

heart n soul said...

πότε θα ξαναμονολογήστε μάγια μελάγια? το κοινό σας δεν το σκέφτεστε που αδημονεί?

Μάγια said...

καλημέρα! ευχαριστώ όσους πέρασαν για καλημέρες! heart προς το παρόν κάνω ένα διάλειμα (διαρκείιιιιααας) από τους μονολόγους, τουλάχιστον εδώ (γιατί στην πραγματικότητα δεν το κλείνω το καταραμένο! :ρ). εσείς ΄κυρία μου πότε θα ποστάρετε; το δικό σας κοινό να σκεφτείτε πρώτα! :)

υγ: welcome back, you;ve been missed!

heart n soul said...

έχω κι εγώ κοινό? με κολακεύετε:)) δύσκολη η επιστροφή, ξέμαθα κι από το καθημερινό κολληματάκι με το πισι, σκέφτομαι εδώ και μέρες να ποστάρω κάτι κι όλο το αναβάλλω, πού θα μου πάει όμως:)
thank you:) x

Anonymous said...

μαγιααα
ακομη διακοπες;;
φιλια :)

"ζαχαρούλα.." said...

καλό φθινόπωρο!! καλό μήνα.. καλή εβδομάδα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

φιλάκια πολλά πολλά πολλά!!!!!!

"ζαχαρούλα.." said...

καλέεεεεεεεεε.................